Brúnin - Skálmöld

Vindur berst af hafi, virði fyrir mér

Vanga ungrar stúlku sem við hliðina á mér er

Munnurinn er opinn, mórautt rennur blód

Menn eru á leiðinni, ég heyri nálgast hljóð

Konan andar ennþá, kannski munum nást

Klettabrúnin afdrepið í forboðinni ást

Get ég varla losað grjót úr minni hönd

Gaf ég höggið?

Voru á mér álög eða bönd

Þeir látum ekki linna

Ef liggjandi mig finna

Með henni sem ég frelsið fann

Við máttum feluleiki spinna

Þeir bana okkur báðum

Þeir berja vopnum snjáðum

Hún svarar ekki, dauðadæmd

Ef vaknar dísin ekki brádum

Saman munum lífið láta

Liggi ég við þetta vif

Ef ég bara ekkert játa

Ætti mér að gefast lif

Hennar drýpur blód á blettinn

Bærist særð og falleg hönd

Niður henni kasta klettinn

Kvikar sjórinn burt frá strönd