Nowy Zmysł - AdMa

Daj mi, daj mi

Dotyk, słuch, smak, węch

Przesiąknęłam już Tobą jak nozdrza powietrzem

I choć mam Cię za sobą, nie czuję, że jesteś

Daj mi nowy zmysł, bym mogła poczuć Cię nim

Ponoć ze złego toru już nie ma powrotu

I należy czuć chwilę, by ją złapać w amoku

Ale chwilę tworzysz Ty i celebruję ją dziś

Twoje opuszki palców na skórze gdzieś w locie

Tak wyśnionych kochanków nie spotyka się co dzień

Niczym liście akantu oplatamy się w splocie

Obiecując, że jutro poczujemy ten ogień

Nie możemy dziś usnąć, to się tli, wiatr wodę

Odprowadza z policzków zostawiając sól, wolę

Uczuć lód w swoim mięśniu, co zasila aortę

Możesz mówić mi «więźniu», choć to jednak niemądre, nie?

Daj mi nowy zmysł, bym mogła poczuć Cię nim

Daj mi nowy — Daj mi nowy — Daj mi nowy zmysł

Nie możemy w dal patrzeć, więc zamykamy oczy

I tak zwierciadła duszy nas przestały obchodzić

Daj mi nowy zmysł, bym mogła poczuć Cię nim

Rzeczywistość nas rani, rzeczywistośc nas zwodzi

Żyjąc wciąż zakłamani marzeniami jak dzieci

Ale dorośniemy dziś i zburzy się labirynt

Gdzieś usłyszę Twe kroki zaskoczona stukotem

Przybliżając się szybko do tej myśli jak mogę

Lecz wrażenie to znika, gdy oświetlam podłogę

Dotykając skrzydłami oświetlenia — ćma w locie

Poparzeniu oddaję swoje oczy, słuch, dłonie

Poparzenie pochłania moje kubki smakowe

Moje zmysły są chore, nie wyczuwają, wiesz

Proszę, stwórz dla mnie nowe, bym znów chłonęła Cię

N-O-W-Y, daj mi, daj mi, daj mi, daj mi nowy zmysł

Daj mi nowy zmysł, bym mogła poczuć Cię nim

Proszę Cię!