Can Bedenden Çıkmayınca - Barış Manço

Kara haber tez duyulur, unutsun beni demişsin

Bende kalan resimleri, mektupları istemişsin

Üzülme sevdiceğim, bir daha çıkmam karşına

Sana son kez yazıyorum, hatıralar yeter bana

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Kurumuş bir çiçek buldum, mektupların arasında

Bir tek onu saklıyorum, onu da çok görme bana

Aşkların en güzelini, yaşamıştık yıllarca

Bütün hüzünlü şarkılar, hatırlatır seni bana

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Kırıldı kanadım kolum.

ne yerim var, ne yurdum

Gurbet ele düştü yolum, yuvasız kuşlar misali

Selvi boylum senin için, katlanırım bu yazgıya

Böyle yazmışsa yaradan, kara toprak yeter bana

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki dünya fâni, veren Allah alır canı

Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca?

Unutma ki