Porselein - Bløf

Ik weet honderden dingen

Voor je te zingen vannacht

Dus ik spring in de afgrond

Jouw mond die mijn landing verzacht

Maar honderden woorden van toch weer verloren

Op weg van mijn hart naar mijn mond

Ik blijf het proberen, nog honderden keren desnoods

Tot ooit mijn stem verstomd

En breekbaar als oud porselein in een kast

Zo voel ik me op dit moment

Breekbaar, maar altijd weer door je verrast

Hoe mooi je bent en blijft

Had ik meer dan twee handen

Dan hield ik je steviger vast

(Hou me maar vast)

Maar ook honderden handen

Konden zelfs niet op de tast

Opvangen wat al valt

En breekbaar als oud porselein in een kast

Zo voel ik me op dit moment

Zo breekbaar en altijd weer door je verrast

Hoe mooi je bent en blijft

Breekbaar als oud porselein uitgestald

Maar ooit gaat het toch stuk

Breekbaar en als het uiteindelijk valt

Brengt het ons geen geluk