Noc Polarna - Bonson, Roma

Może za bardzo wierzyłem

Być może chciałem za bardzo

Się może zgubiłem przez chwilę

Odnaleźć już nie tak łatwo

Może skłamałem, gdy pierwszy raz mówiłem ci co mam w planach

Może ufałaś za bardzo, jeśli w ogóle słuchałaś

Może to co miałaś w oczach

To wtedy był podziw a dziś to pogarda

Może ja nie chciałem słuchać bo nikt tu jak ja i nigdy już jak ja

Może to wszystko to fikcja

Ktoś nam rozpisał te role

I po końcowych napisach każdy z nas odejdzie gdzieś w drugą stronę

Może nie byłem już jak na początku

Ty może nie byłaś w porządku

Nie mamy talentu do rozmów

Nie mamy talentu do związków

Może nie byłem w porządku

I w końcu stanęliśmy w ogniu

Nie mamy talentu do rozmów

Wyłączam telefon byś nie usłyszała jak pęka mi serce

Jeśli w ogóle poczułabyś, że coś wibruje w torebce

Tyle klubów w tym mieście, a boję się, że się spotkamy na wejściu

I skończy się pewnie jak zwykle

Brak słów, brak uczuć, brak gestów

Twarze tak brzydkie jak świat

Ich smród aż gryzie mnie w gardle

Dziewczyny zbyt drogie na raz

Dziewczyny zbyt tanie na zawsze

Być może nie byłem w porządku

Nie mamy talentu do związków

I w końcu stanęliśmy w ogniu

Bo kiedy zajdzie słońce ty gubisz się

Twoje dłonie tak gorące zamieniają się w lód

Bo kiedy zajdzie słońce ty gubisz się

Twoje dłonie tak gorące zamieniają się w lód