Edo - Dimitris Mitropanos

Εδώ μας παίρνουν τον αέρα και τα κύματα\nαπ' τις πατρίδες που τα χρόνια σου κρατούσες\nεδώ μας έχουνε μονάχα για θελήματα\nκι εσύ μιλάς για Αϊβαλί κι ότι αγαπούσες\nΕδώ μας ψήνουν στο τσιμέντο και την άσφαλτο\nλες κι η ζωή μας ταξιδεύει με νταλίκα\nέρχεται άνοιξη χωρίς το Μέγα Σάββατο\nκι εσύ για θρίαμβους μιλάς κι «εν τούτω νίκα»\nΗ προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της\nκι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι\nη νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της\nκι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι\nΗ προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της\nκι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι\nη νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της\nκι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι\nΕδώ τα χρόνια που μας γέννησαν παλιώσανε\nκι οι μέρες μες στ' αλουμινόχαρτα τ' αγγίζουν\nτα φώτα γύρω από τις μνήμες χαμηλώσανε\nκι εσύ μιλάς για τα πανιά που αρμενίζουν\nΕδώ μπερδεύτηκαν και πρόσωπα και πράγματα\nτα στέκια γέμισαν με άδειες καλησπέρες\nπαραφτηνήναν της αγάπης τα μαλάματα\nκι εσύ μιλάς για πανηγύρια και βεγγέρες\nΗ προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της\nκι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι\nη νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της\nκι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι\nΗ προσφυγιά γυρεύει ακόμα τους δικούς της\nκι απ' το σταθμό αναζητούνται αγνοούμενοι\nη νύχτα παίζει με τους αγαπητικούς της\nκι όλο πιο λίγοι το πρωί βγαίνουν χαρούμενοι