Wehikuł - Dogas, Radyo

Nie minę się z tym

Nie, nie, nie minę się z tym

Nie minę się z tym

Nigdy nie minę się z tym

Nie minę się z tym

Nie, nie, nie minę się z tym

Nigdy nie minę się z tym

Wrócę jak wehikuł…

Mam wrażenie, jakby świat zataczał koła

Wychowany z VHS-em, znowu gram w Game Boy’a

W moim ręku oldschoolowa Motorola

Mam przyjaciół, których znam od przedszkola

Razem z nimi nad oceanem chcę surfować

A jak już jarać, to tylko najlepszy towar

Jak pływać z nią, to tylko w tropikalnych morzach

Jak dłużej z nią, to tylko nie dać się zwariować

Jak znowu kochać, to kochać do szaleństwa

Jak gdzieś wracać, to tylko w najpiękniejsze miejsca

Jak coś robić, to najlepiej robić z pasją

Ludzie poczują te wibracje, jeśli nie miniesz się z prawdą

Nie, nie minę się z tym

Nie, nie, ni minę się z tym

Nie, nigdy nie minę się z tym

Wrócę jak wehikuł czasu

Hahahahaha

Yo, uh

Mam wrażnie, jakbym grał w tą grę od nowa

Nikt mi miejsca tu na scenie nie zasejwował

Czasem łapię takie flow flow, którego nie da się skopiować

I myślałem, że się wyrwę stąd, ale ktoś mnie przystopował

Teraz od nowa powędrować krętą ścieżką

Ta druga połowa znajomych już machnęła na mnie ręką

Ja zwiedzam się codziennie jak świątynię

Już nieważne, co mi mówią, i tak wiem, że to płynie

Z nostalgią otwieram te wehikuły czasu

Mów mi Piotruś Pan, bo nie szukam tam dogmatów

Stare winyle i pamiątki z dzieciństwa

Dawne zdjęcia i przyjaźnie do dzisiaj

Nie, nie minę się z tym

Nie, nie, nie minę się z tym

Nie, nigdy nie minę się z tym

Wrócę jak wehikuł czasu

Smartfon znów mi dzwoni, przecieram pot na skroni

Zwolnione tempo, chronic, 31 stopni

Chciałbym się dziś ulotnić, rozpuścić z dymem w eter

Nie było tak ever i chyba dziś odklepię

I znów mi budzik padł, choć wiem, że musimy grać

Bo u mnie musi być blant, chcę życie lubić, by wstać

Jestem dla ludzi, brat, a wciąż mnie studzi świat

Mam swoich parę lat, wachlarz historii kart

Dziś mam tylko pewność, że jutro nadejdzie, ale co z nim — nie wiem

Znów na krawędzi, na cienkiej gałęzi siedzę

Znajomi z tamtych lat — dziś, brat, mam tylko paru

Wehikuł czasu start, lecimy tam, salut!

Wszędzie czają się suki, chcą, byś ich dupę kupił

Gdy chcą mnie wziąć na huki, biorę pod lupę ludzi

Dbają by kupić głupich, lecz mają pusty sufit

Chcę się obudzić, póki znam jeszcze smak tej sztuki

Kocham życie bardzo i spokojnie śpię

Tu oddzielam ziarno bez wojny w tle

Teraz mam za darmo upojny śmiech

Dalej z bandą, chociaż mam swój wiek

Tu każdy jak Fargo wszystko wie

Byleby dotarło, mam to gdzieś

Ze swoją nostalgią będę biec

Wrócę kiedyś w jedno z tamtych miejsc

Dziś jak już kocham, to na maksa, nic na pół gwizdka

Wchłonęła całkiem mnie ta pasja, życie to wizja

Życie to styl nasz, życie to hipokryzja

Emocjonalny misz masz, to światło w złych decyzjach

Nie, nie minę się z tym

Nie, nie, nie minę się z tym

Nie, nigdy nie minę się z tym

Wrócę jak wehikuł czasu