Belki de Sensin - DOK, Can Güngör

Üzerimde bir ağırlık

Dün hafif miydim

Mutsuzluğum yapışmış

Nasıl çıkartabilirim

Bir türlü bitmedi

Sonraya geçmedi

Kuyuda taş gibi

Yağmuru istedi

Belki de sensin

Belki de sensin

Belki de sensin

Belki de sen

İki gün nasıl geçmiş

İki uzun soğuk gece

Yüzün yine güzelmiş

Yüzüme değmese de

Ellerim gitmedi

Ki neyi bekledi

Sanki ilk an gibi

Tenine değmeliydi

Belki de sensin

Belki de sensin

Belki de sensin

Belki de sen

Ben sessiz sessiz neyi bekler durur dururum

Kavrulur, kül olur ellerimde yalnız gururum

Yüzlerce ah, bin pişmanlık, madalyonun yüzü yanık

Bu yalnızlık, tatsız, renksiz, uyuşuk bir alışkanlık