Hadra Yağmurları - Dursun Ali Erzincanlı

İkindinin ıslandığını da gördü bu gözler\nYeşil kubbenin gözlerdeki ikramı devam ederken,\nVakit ikindiye vurur Medine’de\nNakşi Şeyhinin dergâhında sessizlik yudumlanır\nBuhara pilavına katılan parça etler zamana düşülmüş veli notu gibidir\nZekeriya Efendi; kemik yok adeta bir et yığını\nSanılır ki kar taneleri bu yüzden almıştır rengini\nGözüm Zekeriya Efendi de, kalbim uyuyan çocuk gibi\nVe kulağım ezanda\nMescidi Nebevi’de cemaata yetişmek\nAşina vakitlere, garip vakit girmesin diye ve vakitsiz kararan hava\nÖnce derinden, sonra göklerinden yere inen gürültü\nSemayı bir el tutup yırtıyor, evet yırtıyor gibi\nBir başka yerde olsa korku beni yoğurur, ruhumun kemikleri kırılır gibi olur\nAma bir an nerde olduğumu düşündüm, burası Sevgili’nin yurdu\nBütün şehirler toplansa bir beden olsa, bu şehir o bedenin latif kalbi olurdu…\nKalbimde bir serinlik, rahatlama ve güven\nNe olursa olsun dedik, nasılsa O’na yakın\nO ki kâinatın gözbebeği ve sevgilisi Hakk’ın\nSonra yağmur, bardaktan boşalırcasına değil, semadan boşalırcasına\nAma cemaat;\nVakit yaklaştıkça yaklaştı, yağmur dursun demedik, hatta dedik ki:\n'Islanıyorsa şu an gözbebeği Medine biz niye ıslanmayalım, bu endişe de niye?"\nCeylanın gözlerine hatırlatan seccadem bir taç gibi başımda\nGözyaşıyla ıslatmak nasip olmadı ama ıslansın diye Medine yağmurlarında\nKendimi attım Şeyh dergâhından, yeryüzünün ne latif kalbi olan Medine’nin\nkucağına…\nVe yürüdüm, ıslandım, yürüdüm ve ıslandım…\nYol boyunca Andelibi Zişan efendimizi andım…\nMedine sokaklarında yürüyüpte bir an nerdeyim derseniz\nAklınıza ilk gelen Yeşil Kubbe oluyor\nVe annesini arayan çocuk yüreği gibi gözleriniz O’nu arıyor!\nÇok şükür yetiştim zamanında davete\nMedine’nin saçları ıslanırken yağmurda\nO yağmurdan nasip almış seccadem hala o yağmurların kokusunu taşıyor\nKıldığım namazlarda secdeye uzanınca Medine yağmurları alnımdan öpüyor.