Elisabet og elinborg - Eivør

Lítla søta Elinborg við sóljugulum hári

hon syngur og hon dansar frítt

og frøist nú um várið.

Hon spælir sær við blómurnar

hon elskar vakrar litir

sum ein føgur sóljudrotning

í grasinum hon situr.

Elisabet Maria við vøkrum, bláum eygum

hon málar vakrar málningar

við gulum og við reyðum.

Hon málar allar litirnar,

sum dagurin man eiga,

sum ein føgur stjørnusól

Elisabet Maria.

Brátt so verður friðarligt

og fuglaveingir hvíla

sólin bjarta svevur nú,

og mánin fer at skína.

Tá fara tær til pápa sín

sum søgur veit at siga

og nú svevur lítla Elinborg

og Elisabet Maria.

Tá fara tær til pápa sín

sum søgur veit at siga

og nú svevur lítla Elinborg

og Elisabet Maria.