Michael Collins - F.HERO, Boy Lomosonic

I wanna fly into the sky

I’m gonna fly way up so high

Even I have to give up my life

I’m gonna make it, I’m gonna make it

ฉันมองจันทร์จากยานที่เดินทางมาแสนไกล กว่า 238,900 ไมล์

เพียงแค่อยากเหยียบพื้นผิวสัมผัสดวงจันทร์

พร้อมจะแลกพร้อมประจัน

เชื่อว่าคุ้มค่ากับมัน

แต่ในเมื่อเป็นกัปตัน

หน้าที่ของฉันคือเฝ้ายาน

ทั้งที่ตัวฉันรอจะถึงวันนี้นานเท่านาน

ดูเพื่อนลงปฏิบัติการแต่ตัวฉันเกาะหน้าต่าง

มองจันทร์หมุนเคว้งคว้าง

แค่เอื้อมมืออยู่ไม่ห่าง

และหากนั่นคือจุดหมาย

ฉันยอมดับดิ้น

ดีกว่ามองแล้วกลับโลกทิ้งความฝันให้ดับสิ้น

โลกจำนีล อาร์มสตรอง โลกจำบัซซ์ อัลดริน

ว่าเป็นคนเหยียบดวงจันทร์ แต่ฉันคือ ไมเคิล คอลลินส์

ฉันยอมขาดวิ่นเป็นผุยผงอวกาศ

ดีกว่าเป็นแค่กระต่ายนั่งหมายจันทร์อย่างเขลาขลาด

รอก่อนนะดวงจันทร์กำลังลอยเอารอยเท้าไปฝาก

หมดเวลาเฝ้ายานถึงเวลาจารึกประวัติศาสตร์

I wanna fly into the sky

I’m gonna fly way up so high

Even I have to give up my life

I’m gonna make it, I’m gonna make it

อีกกี่ปีแสงก็จะไม่หวั่น

อีกกี่ปัญหาก็จะไม่สั่น

ท่ามกลางเวหาหมู่ดาวร้อยพัน

จะไปให้ถึงเธอ

ต้องไปให้ถึงเธอ ในสักวัน

เปรียบประดุจเธอไม่ต่างจากจันทร์อันแสนไกล

ที่มีกระต่ายเฝ้าหมายจันทร์

และหมายปองอีกแสนตัว

มีดาวอีกแสนดวง

เธอนวลผ่องกว่าดาวแสงใด

ถึงแม้อยากขึ้นไป

แต่ฝูงกระต่ายก็แสนกลัว

กระต่ายเลยแฝงตัวมาเป็นนักบินอวกาศ

ซึ่งกระต่ายตัวนั้นคือฉันผู้หลังจันทร์พิศวาส

จะขึ้นไปถึงจันทร์แล้วปักธงให้ผงาด

แม้ใครจะมองว่าเพ้อฝัน

จะลบทุกคำสบประมาท

กระโดดออกจากหน้าต่างยานแล้วเสี่ยงโชคไปเลย

กดวิทยุไปบอกเพื่อนเอายานกลับโลกไปเลย

ระเบิดให้แสงสว่างจ้า

ให้ช่วงโชติไปเลย

ดีกว่าไม่อยู่ในความทรงจำใครเลย

I wanna fly into the sky

I’m gonna fly way up so high

Even I have to give up my life

I’m gonna make it, I’m gonna make it

อีกกี่ปีแสงก็จะไม่หวั่น

อีกกี่ปัญหาก็จะไม่สั่น

ท่ามกลางเวหาหมู่ดาวร้อยพัน

จะไปให้ถึงเธอ

ต้องไปให้ถึงเธอ ในสักวัน