Akhar Namandi - Hamid Hiraad

آرامِ جان از عشقمان چیزی نمانده

دوریِ تو جانِ مرا به لب رسانده

بی آشیان از غمِ تو ویرانم

در این هوا ، بغضی پُر از تکرارم

در این هوا، بغضی پُر از تکرارم

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی

آخر همان شد که نباید میشد ، آه

آخر همان رفت که نباید میرفت

بی آشیان از غمِ تو ویرانم

در این هوا ، بغضی پُر از تکرارم

در این هوا، بغضی پُر از تکرارم

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی

آخر همان شد که نباید میشد ، آه

آخر همان رفت که نباید میرفت

بی آشیان از غمِ تو ویرانم

در این هوا ، بغضی پُر از تکرارم

در این هوا، بغضی پُر از تکرارم

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی

آرامِ جانم میرود ، از سینه جانم میبرد

آتش و خاکستر شدم ، آخر نماندی

باران عذابم میدهد ، دریا عذابم میدهد

از ماه تنها تر شدم ، آخر نماندی