Ci Wszyscy Ludzie - Jacek Kaczmarski

Ci wszyscy ludzie, którzy poszli precz

Z naszego życia

Z naszego życia

To także nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz

To stawka winy nie do przebicia

Ci wszyscy ludzie, których kazał minąć

Nasz pośpiech nagły

Nasz pośpiech nagły

Nieodwracalnie z pamięci naszej giną

I całych światów kształt odchodzi w diabły

Ci wszyscy ludzie, których nie ma już

(Nas dla nich nie ma też

Nas dla nich nie ma)

Wiedzą, że nawet nie wiemy gdzie ich grób

Że oni dla nas to tylko rozmów temat

Ci wszyscy ludzie, którzy wokół nas

Zawsze — nie tacy

Zawsze — nie tacy

Niegodni rozmów i niegodni łask —

Są, żyją, błądzą, więc nie mają racji

Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy — my

My pominięci

My pochowani

Żyjemy, jak pozwalaliśmy żyć

Niepamiętanym

Niewysłuchanym