Ukorzenieni Hemoglobina - L.U.C., Rahim, Maria Peszek

Porzucone miasta płaczą wieczorami bo

Niechcąco dnamalowały swym zieciom

Czarno-białe perspektyw tło

Porzucone miasta płaczą wieczorami bo

Ich dzieci uciekły do królestwa zdobionego w szkło

Ich dzieci uciekły daleko stąd

Porozrzucane obcej nocy nucą

Ulice mego miasta w mej hemoglobinie

Momenty mego miasta wyświetlone jak w kinie

Ulice mego miasta podarte jak ja

Tkwie w tym tlenie jak w szkłach piach

Ulice mego miasta w mej hemoglobinie

Momenty mego miasta wyświetlone jak w kinie

Chodniki mego miasta leżą podeptane

Przez nowe nogi mi nie znane

Latarnie mego miasta świecą światłem chwil, które umarły

Jego fontanny płaczą - za braćmi których ukradł świat elitarny

Nie, bezwzględnie nie pozwólcie na to

Ja jako ostatni pertraktator

Ziemio, mówię do niej, ona milczy

Wraz z nią wyeksportowani tubylcy

W nowym kryterium ceglane imperium

Zyskało miano unijnych peryferiów

Żałość idzie tu na całość

Bo chyba mało was tu zostało co?

Persony zniknęły w ulic tego miasta

Została garstka wielkości naparstka

Matko!

Ziemio!

Przyjdź ich pogłaskać

I pozwól się ponownie do twoich łask wdać

Ulice mego miasta w mej hemoglobinie

Momenty mego miasta wyświetlone jak w kinie

Ulice mego miasta podarte jak ja

Tkwie w tym tlenie jak w szkłach piach

Ulice mego miasta w mej hemoglobinie

Momenty mego miasta wyświetlone jak w kinie