Mütalam - Sagopa Kajmer

Mütalaam, yabana atılan kof bir rayiç

Tanrının elinden yazılan mektubum ben

Yıllar öncesinden postalanmış (Yeah)

Darp edilmiş ruhumun (Yeah)

Tek koluyla yazar iken bu manzumun

Mazlum öyküsünü

Derme çatma evrenimde

Bir evim rapim

Gel de Tanrı konuğum ol

Forsa bedenim

Varsa yoksa bir elim ve bir dilim

Mıknatısla mutluluk avında yarenim

Ve mimli gözlerimle ağlarım

Ve kinle yıkarım kimi zaman minikleri

Sözlerinde gizlidir çelimsiz hisleri

Tıpkı seller ortasında bir gemi

Zorba yeller ellerinde savrulan

İmza Sago

(Yeah, yo, verse iki, gol iki, yo)

Kalıntılarda tarihin yok olmuş tüm yalanları

Alıntılar yapıldı

Asırlar öncesinden günüme gölge düşüren

Bölge içeren her anımda

Gözlerimden damla yaş döküldü

Sık büküldü çok boyun

Gık çıkarmadı

Anılar duvara yaslandı

Yasla güldü düşmanın

Bilmesen de tasla suyunu döktü

Nefret ettiğin, tüm dostların

Pas tutan duaların

Yas törenlerinde haykırışların (Yeah)

Haz nöbetlerindedir asık bakışların

Yaz fakirliğinde kış ayazların

Azrail’le boğuşur oldu karabasan rüyaların

Yetim kalan tebessüm çocuklarının kalbi kırık

İmza Sago