Yalnız Kalpler Sütunu - Teoman

Zili çalarak sadece

Hiç bakmamıştık gözü gitse de

Yalnız kalpler sütununa gazetede

Yalnız uyur, yalnız uyanır

Tek başına yer yemeğini

O gün de yalnız uyandı

Yarın, dedi, ölme zamanı

Açık penceresi soğuk günlerde bile

Belki biri girer diye

Ama yarın erken kalkacak

Söndürdü ışığı gece yarısı

Dünyadaki son gününde

Döndü durdu yatağında

Sıkıldı, kalktı

İlk kez göz attı yalnız kalpler sütununa

Yalnız kalpler, yalnız kalpler

Sayfalarca yalnız kalpler

Yalnız kalpler, yalnız kalpler

Sayfalarca yalnız kalpler

Ama şimdi mektubunu yazazcak

'Kimse mesul değil!'

deyip imzalayacak

Yazdı kısacık son yazısını

Attı kendini dışarı sabaha karşı

Son bir kez, şemsiyesiz

Yağmura doysun diye

Başını damlalara kaldırdı

Sırılsıklam oldu, ıslandı

Masasına çöktüğünde

Yine önündeydi gazete

Birden kalbiyle bağlandı

Yazıdan hayal ettiğine

Dalgaları deniz kabuklarından

Dinleyen çocuklar gibi

Bir kalp buldu sayfalarda

Sevdi rumuzunu sevdiği birini

Aklında kurdu, kurdu

Verdi kalbini hayali birine

Yanında düşündü onu

Çok yakıştırdı kendine

Yalnız kalpler

Sayfalarca yalnız kalpler

Yalnız kalpler, yalnız kalpler

Sayfalarca yalnız kalpler

Ona da bir mektup yazdı

Zarfında adresiyle

Sonra gitti aynaya baktı

Cesareti var mı hâlâ diye

İki mektup masasında

Odaya geri döndüğünde

Baktı ikisine de

Acaba hangisi hangisiydi diye

Ansızın gözünden bir damla

Önce burnuna, sonra sayfaya

İşte seçti bile gözyaşım, dedi

Koydu mektubu zarfına

Yırttı attı öbür mektubu

Yavaş yavaş ayağa kalktı

Gitti içeriye

Son kez dinlenmeye yatağına yattı.