Kader - Timuçin Ateş, Şanışer

Yaşamak zor tabi toprağımda kan var

Gören yok tabi ki de betonarme yığınından

Şehrimin sokakları çıkmaz çocukluğuma

Çünkü artık insanların tek derdi kapital

Hayatım riske bağlı kanıksanmış ilerleyiş

Sonrasını görmeden gözü kapalı bekleyiş

Mazlum olan çeker bu sistemin derdini ve

Nereden bileceksin bir damlanın değerini

Felekten geçer insanın kader denen ezgisi

Canımı sıkan dünya, ırkçılığını neyleyim!

Adalet denen saraylar yalanların ekseni

Cebinde tomarlar varken açlığını neylesin!

Başımı Yanlışa Eğdim

Yaralar Yine Gönlüme Değdi

Kader Denedi Vurmayı

Bizi Sormadı Dilediğiniz Neydi

Yanıldım her defasında, elim kalemde

Yüzüm gül yerinde yer sefasında

Biçimsiz binalar, bu şehri sevmem aslında

Artık kuş tutmamı istiyor Hak benden ağzımla

Nasıl bir terazidir?

Nasıl bir adalet bu?

Gören yok kerameti, gönül ver cinayet bu

Bu şehre bina yetti, okundu bin ayettir

İyi bir insan ol önce, en büyük ibadet bu

Yazıktır ölen gençlere, yazıktır düşmeyen kara

Derdini büyük sanar gerçekten düşmeyen dara

Rekabet adı altında nefret eker sistem her yana

Bu yüzden az aşım ağrısız başım istemem para!

Başımı Yanlışa Eğdim

Yaralar Yine Gönlüme Değdi

Kader Denedi Vurmayı

Bizi Sormadı Dilediğiniz Neydi