Spaethe - Okaber

Bu drama qanla qumdu

«Spaethe» sonuncu sonata, son məktubumdu

Tərk edilmək, atılmış evlərdə qalmaq

Sanki, sənsizlik od zəbundu

Ən ağır mənzərədi

Ölən müridlər partlayan mədrəsədi

Zəkat, xüms oğurlanan sədəqədi

Sənsizlik pərt olmaq və məsxərədi

Ölmə deyən olmur, qapını döy gələndə

Günəş Ay kimi görünür yerə göy gələndə

Ağrı göynədəndə ürəyin istifadə tarixi bitir

Sənsizlik yıxılmaqdı göydələndən

Səbəbsiz təbəssümlə səni elə təsvir edim ki, ağlın çaşsın tərənnümdən

Pozdum sən gedən gündən gəlişini

Yazırdım, sən gələn gündən bu günə kimi idi axı sənsizlik

İnsan olmaqdı günahda boğulmaq üçün

Mələk olmaqdı sirləri gizlətmək üçün

Şeytan olmaqdı cənnətdən qovulmaq üçün

Şair olmaqdı dünyanı sənə bənzətmək üçün

Doğrularla, yanlışlarla məni bağışlama

Mən bağışlamadım özümü, sən də bağışlama

Göz yaşın yağışlardı

Göz yaşı tanışdı mənə ən yaxın tanışlardan

Məni bağışlama

Mən bağışlamadım özümü, sən də bağışlama

Göz yaşın yağışlardı

Göz yaşı tanışdı mənə ən yaxın tanışlardan