Nón - Sólstafir

Sólbrot yfir nátthaga

Læðist sifji nætur, stelur minni sálarró

Þögnin þung sem blóð

Brestur tónn eitt sinn fagur

Kyrrð í vetrarríki

Myrkrið mýkir glætan gul

Gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný

Nóttin þung sem blý

Fönnin kæfir sumarilm

Vetur tekur yfir

Vonin kom með vorinu

En lifði ekki lengi hér á Góumánuðum

Dó í ánauðum

Stoltið drap þá veiku von

Kyrrð í vetrarríki

Rökkvar yfir lífi okkar

Úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin

Hjartans vorboðinn

Nú grafin er í fönn

Vetur tekur yfir

Mjúkir tónar mosans sofa í djúpu vetrarhúmi

Dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum

Sefur illum svefni, í hvaða litum dreymir þig?

Læðist litlaus nóttin kannski inn í huga þinn?

Ekki fann ég guð í gömlu bókaskruddunum

Né hamingju í flösku, ekkert lýsti mína leið

Drápu niður fæti illar draumfarir

Samviskan nagar sálarhræ í illri neyð