Kot - Enson, DJ Te

Kopnął butelkę w białe gołębie

Poodlatywały na połamane gałęzie

Pióra powoli opadały na chodnik

Powoli jakby zamurowało naturę na turę

Po ruchu kota. Poluje, kumuluje popęd

Gniewu w nim tyle, jakby wychował go Popiel

Krok twardy, jakby deptał lalki

Voodoo jego wrogów, kieruje go do domu Boga

Pod nogi budynku, poprawia mundurek, popycha bramę

Nie ma tu Boga nawet

Klęknął na rogu ławki jak po ofiarę, ale

Nie jada z ręki, to jego polowanie

Pokonane lęki. Jego demony poderwało

Tupanie, dukanie «Panie, panie wielki»

Wchodzi, nie lubi grubych kobiet

Są jak prawo — niewielu je robi i trudno je obejść

Pora na nią, broń ujada pod kataną

Idealnie będzie wypełniała jego plany

I dłoń. Amok, w głowie ryk

Po jego planach atak to jak overkill

Aromat metalu — gdyby mógł, wykułby order

Krew na łapie kota nie odnajdą związku

Tona metalu pokutuje nad mordem

Białe gołębie pofrunęły daleko od lądu

Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy,

a dokarmiany

Drapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem

Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy,

a dokarmiany

Podrapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem

Był gotów, niebo pokryło drogi powrotu

A tego roku luty był kruchy jak mało który

Mury pokryte lodem odbijały kota

Płatki śniegu padały na ramiona — kocha, nie kocha

Nie ma planu, nie ma lęku, nie ma obaw

Tylko tyle gniewu, nad którym tak umie nie panować

Na tym polowaniu nęka go fantomowy brak

W jego głowie obryzgane ściany klatek i bram

Nagle na mgle kontury jakby wykrojone

Idą do góry, a mimochodem to dla kota kłębek

Wie, to ofiara, holuje drewniane rodle

Prawie odwrotnie. Nie daje rady im to

I nie da rady Kotowi

Ten dogania go powoli, demony woła do broni

Puka w ramię ofiarę i…

Zamach ręką pęka na watahę ran

On pada jak dziurawe opakowanie na parę lat

Niech ten gnój wie

Jaki luty bywa krótki i jaki zimny mamy śnieg

Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy,

a dokarmiany

Drapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem

Nie pamięta imienia, pod nogami nie biega / Biega od bramy do bramy,

a dokarmiany

Podrapie od rany do rany nabiera odwagi kot / Ewoluuje w środku, staje się katem